روش‌های یادداشت‌برداری به همراه فناوری در طول سال‌ها تکامل یافته‌اند یادداشت‌های دست‌نویس با ابزارهای پردازش متن، دستیارهای دیجیتال شخصی، نوت‌بوک‌های دیجیتال، برنامه‌های یادداشت‌برداری، ضبط‌کننده‌های صوتی، برنامه‌های تبدیل صدا به متن و سایر فناوری‌ها تکمیل شدند با این حال، همه این جایگزین های قلم و کاغذ، به ویژه لپ تاپ ها، بسیار مفید نیستند.
بنابراین، یادداشت برداری مدرسه قدیمی چه چیزی را درست می کند که همتای دیجیتالی آن فاقد آن است؟
بسیار ساده است: کیفیت بر کمیت در مطالعه مولر و اوپنهایمر در دفترچه یادداشت سیمی و یادداشت‌برداران به میزان قابل توجهی کلمات کمتری را نسبت به کسانی که روی لپ‌تاپ تایپ می‌کردند، نوشتند.
همچنین مشخص شد که 14.6 درصد از یادداشت‌های لپ‌تاپ به کلمه کلمه بودند، در حالی که یادداشت‌های دستی تنها 8.8 درصد با کلمه همپوشانی داشتند.
یک بزرگسال متوسط می تواند حدود 13 کلمه در دقیقه بنویسد در همین حال، میانگین سرعت تایپ حدود 40 کلمه در دقیقه است بنابراین، جای تعجب نیست که یادداشت‌برداران لپ‌تاپ، کلمات بیشتری را از سخنرانی نسبت به یادداشت‌برداران طولانی ضبط می‌کنند.
این نشان می دهد که نوشتن با دست بلند به طور بالقوه سرعت یادداشت نویس را کند می کند و به آنها زمان بیشتری برای جذب موثرتر اطلاعات می دهد.
در نتیجه، آنها می توانند به تنهایی نتیجه گیری کنند و یادداشت های جانبی خود را اضافه کنند آنها حتی می توانند نمودارهایی را از نتیجه گیری خود تهیه کنند که نشان دهنده درک عمیق تر سخنرانی است.
برعکس، تایپ کردن روی لپ‌تاپ باعث می‌شود یادداشت بر روی تایپ کردن بیش از حد تمرکز کند و مطمئن شود که هر کلمه را به درستی رونویسی می‌کند.
این منجر به درک سطحی تر و سطحی تر می شود به عبارت دیگر، تایپ کردن را می توان به ضبط ساده اما نه درک کامل سخنرانی ها تشبیه کرد.
خیلی قبل از دوران لپ‌تاپ‌ها به کالج رفتم، بنابراین یادداشت‌برداری را به روش قدیمی یاد گرفتم: جوهر روی کاغذ. اما این بدان معنا نیست که سیستم یادداشت برداری من ساده بود.
در واقع، این یک زبان هیروگلیف پیچیده بود، که در آن ستاره‌ها، زیر خط‌ها، علامت‌های علامت و علامت تعجب، اگر فقط برای من باشد، معنای دقیقی داشتند.
این یک هنر گم شده است امروزه بسیاری از دانشجویان کالج نوعی دستگاه یادداشت برداری الکترونیکی دارند و اکثر آنها به آنها سوگند یاد می کنند و واقعاً، فقط یک لودیت در قرن بیست و یکم به قلم و دفترچه می چسبد تایپ سریع‌تر از دست بلند است و یادداشت‌های خوانا و دقیق‌تری برای مطالعه در آینده ایجاد می‌کند.
اما آیا واقعاً کسی این دو را مقایسه کرده است؟ آیا ممکن است لپ‌تاپ‌ها به نحوی یادگیری را مختل کنند یا برعکس، قلم و کاغذ مزیت‌های ظریفی را در کلاس درس منتقل می‌کنند؟ دو دانشمند روان‌شناسی به نام‌های پام مولر از پرینستون و دانیل اوپنهایمر از دانشگاه UCLA به این فکر افتادند که آیا لپ‌تاپ‌ها، علی‌رغم مزیت‌هایشان، ممکن است منجر به نوعی پردازش شناختی کم‌عمق‌تر و کیفیت پایین‌تر یادگیری شوند. آنها تصمیم گرفتند که قدیم و جدید را در یک مسابقه رودررو آزمایش کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.