تعادل و فنر را می توان با تغییر دادن جفت بازیابی ارائه شده توسط فنر یا ممان اینرسی تعادل به زمان یا “تنظیم” کرد. در حالت اول که بسیار رایج تر است، این معمولاً با ارائه یک جفت پین حاشیه نصب شده بر روی یک شاخص تنظیم کننده متحرک که فنر تعادل را در صورت نیاز طولانی یا کوتاه می کند، انجام می شود.
در مورد دوم، پیچ ها در نقاط مخالف لبه تعادل ارائه می شود. این پیچ ها در سوراخ های خود اصطکاک ندارند و بنابراین می توان آنها را به داخل یا خارج منتقل کرد تا اینرسی تعادل را تنظیم کند. در ساعت‌های «فارش آزاد» هیچ شاخص تنظیم‌کننده ارائه نمی‌شود و تنها تنظیم‌کننده‌ها، پیچ‌های روی لبه تعادل هستند.
بسیاری از ساعت زنانه تیسوت های مکانیکی مدرن از یک اهرمی استفاده می‌کنند که در حدود سال 1755 در انگلستان توسط توماس ماج اختراع شد، که تعادل را در نوسان آزاد می‌گذارد و تنها در حین ارسال ضربه به آن متصل می‌شود، که از فنر اصلی از طریق قطار چرخ گرفته می‌شود و در حالی که قفل آن توسط تعادل باز می‌شود.
در اوایل قرن نوزدهم با چرخ گریز دندان چاقویی به شکل مدرن خود توسعه یافت اما تا اوایل قرن بیستم به طور جهانی مورد استفاده قرار نگرفت. در ساعت‌های باکیفیت، چرخ فرار دندانه‌ای از فولاد سخت شده ساخته شده است که سطوح عمل‌کننده آن آسیاب و صیقلی شده است.
شکل بهبود یافته فرار اهرمی با عملکرد ایمنی دو غلتکی مشخص می شود که در آن تقاطع بین پین محافظ و غلتک، که در زیر غلتک قرار می گیرد، بسیار عمیق تر از ساعت های تک غلتکی اولیه است.
بنابراین، هرگونه اصطکاک ناشی از تکان‌های ناشی از سایش باعث محدودیت کمتری در تعادل و به خطر افتادن خواص زمان‌سنجی ساعت می‌شود. تا کنون مهم ترین فرار از ساعت، اهرم فرار است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.