قدمت انواع لباس نوزادی

لباس‌های تونیک بلند تا زانو در اواخر دهه ۱۸۲۰ جایگزین کت و شلوارهای اسکلت شدند و تا اوایل دهه ۱۸۶۰ مد بودند.

در این دوره، پسران تا زمانی که در حدود شش یا هفت سالگی شلوار بدون لباس نوزادی نیلی تن پوش می پوشیدند، رسماً یقه دار در نظر گرفته نمی شدند.

پسرانی که کتانی کوتاه می‌پوشیدند، تا اوایل نوجوانی خود کت‌های بریده بریده با دم‌های تا زانو می‌پوشیدند، که نشان می‌دهد سرانجام به وضعیت طناز کامل بزرگسالی دست یافته‌اند.

از دهه 1860 تا 1880، انواع ست لباس نوزادی چهار تا هفت ساله لباس‌های دامنی می‌پوشیدند که معمولاً ساده‌تر از مدل‌های دخترانه با رنگ‌های ملایم‌تر و تزئینات یا جزئیات «مردانه» مانند جلیقه بودند.

شلوارهای کوتاه تا زانو برای پسران هفت تا چهارده ساله در حدود سال 1860 معرفی شدند.

در طول سی سال بعد، پسران در سنین کمتر و کمتر به لباس‌های کت و شلواری محبوب تبدیل شدند.

کتانی‌هایی که جوان‌ترین پسران سه تا شش ساله می‌پوشیدند با ژاکت‌های کوتاه روی بلوزهای یقه توری، تونیک‌های کمربند دار یا تاپ‌های ملوانی ست می‌شدند.

این لباس‌ها به شدت با مدل‌هایی که برادران بزرگ‌ترشان می‌پوشیدند، که کت و شلوارهای کوچکشان کت‌های پشمی، پیراهن‌های یقه سفت و کراوات‌های چهار دستی داشتند، تضاد داشت.

از دهه 1870 تا 1940، تفاوت عمده بین لباس نوزادی پسرانه زمستانی و پسران مدرسه ای این بود که مردان شلوار بلند و پسرانه، شلوار کوتاه می پوشیدند.

در پایان دهه 1890، زمانی که سن بریچینگ از اواسط قرن شش یا هفت به بین دو تا سه کاهش یافت، نقطه‌ای که در آن پسران شروع به پوشیدن شلوار بلند کردند اغلب به‌عنوان رویداد مهم‌تری نسبت به بریچ تلقی می‌شد.

لباس دخترانه کوچولو
برخلاف پسران، با بزرگ‌تر شدن دختران قرن نوزدهم، لباس‌هایشان دستخوش دگرگونی چشمگیری نشد. زنان در طول زندگی خود از نوزادی تا پیری لباس های دامن دار می پوشیدند.

با این حال، جزئیات برش و سبک لباس با افزایش سن تغییر کرد. اساسی‌ترین تفاوت بین لباس‌های دخترانه و زنانه این بود که لباس‌های بچه‌ها کوتاه‌تر بود و در اواسط سال‌های نوجوانی به تدریج تا قد بلندتر می‌شد.

زمانی که سبک‌های نئوکلاسیک در سال‌های ابتدایی قرن مد بودند، زنان در هر سنی و پسران لباس سرهمی نوزاد، لباس‌هایی با مدل کمر بلند با دامن‌های ستونی باریک می‌پوشیدند.

در این زمان کوتاه‌تر بودن لباس‌های کودکان عامل اصلی تمایز آنها از لباس بزرگسالان بود.